Audience as Performer, Exile as Affect

Audience as Performer, Exile as Affect beschouwt de doorleefde ervaringen van migratie en ballingschap als onuitsprekelijk en dus notoir moeilijk over te brengen, en gebruikt geluid als een affectief medium dat dergelijke complexiteiten kan weerspiegelen. Dit doorlopende project vertrouwt op een feedbackloop tussen het lichaam en geluid, bemiddeld door sensoren - één voet in de neurofysiologische gegevens die ze vastleggen en de andere in de verbeeldingskracht die geluid biedt. Aangezien de sensorgegevens de akoestische kwaliteiten voortdurend herschikken en herstructureren, is het de bedoeling om de complexiteit van affectieve reacties onder de aandacht te brengen door akoestische texturen te construeren die deze complexiteit weerspiegelen.

Als onderdeel van een groter project maakt Audience as Performer, Exile as Affect deel uit van een lus die het lichaam, somatische gegevens en geluid met elkaar verbindt door de gegevens terug te voeren in het lichaam om de zintuiglijke capaciteiten uit te breiden en zich onbekende emotionele ruimtes voor te stellen. Het werk probeert gebruik te maken van de mens-machineconstructie door het lichaam, software, hardware, biosignalen en akoestische signalen te activeren om de crisis van de verbeelding te overstijgen die ons vermogen beperkt om ons open te stellen voor realiteiten ver van het vertrouwde en persoonlijke, en zo te speculeren over andere geleefde realiteiten en bestaansruimten. In dit kader wordt het publiek de performer, die reageert op situaties die voortkomen uit ballingschap en zelfgeorganiseerde evenementen creëert waar een gevoel van collectiviteit en empathie kan worden ontwikkeld rond dergelijke ervaringen, zonder de kunstenaar te subjectiveren als de enige bron van de ervaring.